วันเสาร์ที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

กีฬาพาราลิมปิกเกมส์ โอลิมปิกเกมส์ของคนพิการ ตอนที่1ที่มาของพาราลิมปิก

คือไหนๆ ก็ทำงานส่งอาจารย์ละ เอามาลงด้วยเลยละกัน เผื่อในอนาคตมีคนอยากหาเรื่องพาราลิมปิกเกมส์ คือในไทยไม่ค่อยจะมีคนให้ความสนใจเท่าไหร่ คือหาแล้วไม่ค่อยเจอข้อมูลที่ตัวเองอยากเอามาใช้ ก็เลยหาตามเว็บภาษาอังกฤษแล้วแปลมา บางอันก็นั่งดูวิดีโอแล้วเขียนเอง ก็เลย แปะไว้หน่อยละกัน อุตส่าห์ทำ เหนื่อยย แง้


ตอนที่1 ตอน ความเป็นมาของพาราลิมปิกส์เกมส์ ฤดูร้อน

พาราลิมปิกส์เกมส์ ฤดูร้อน  คือมหกรรมการแข่งขันกีฬานานาชาติของคนพิการที่จัดขึ้นทุกๆ4ปี  โดยการแข่งขันพาราลิมปิกเกมส์ ฤดูร้อน นั้นเริ่มขึ้นจาก  ในปี ค.ศ. 1948 ดอกเตอร์ลุดวิก กูทมัน ศัลยแพทย์ประจำโรงพยาบาลสโตก แมนเดวิลล์ ได้มีแนวคิดจัดการแข่งขันกีฬาขึ้น เพื่อเป็นการเสริมสร้างฟื้นฟูสมรรถภาพกายและใจ ของทหารผ่านศึกชาวอังกฤษ จากสงครามโลกครั้งที่ 2  และจัดแข่งขันอีกครั้งในปี ค.ศ. 1952 ที่ประเทศอังกฤษเช่นเดียวกัน แต่ในครั้งนี้มีทหารผ่านศึกชาวดัตช์ เข้าร่วมการแข่งขันด้วย ซึ่งอาจกล่าวได้ว่า เป็นการแข่งขันกีฬาคนพิการ ในระดับนานาชาติครั้งแรกของโลก
หลังจากนั้นได้มีการแข่งขันระดับนานาชาติมาเรื่อยๆ  จนถึงปี ค.ศ. 1960  ที่กรุงโรมประเทศ อิตาลี ได้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น โดยมีการเปลี่ยนจาก การแข่งขันกีฬาคนพิการนานาชาติ เป็น  การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกคนพิการ  เนื่องจากมีการจัดการแข่งขันที่เมืองเดียวกับเมืองที่เป็นเจ้าภาพกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน ในปีเดียวกันเป็นครั้งแรก
แต่จากการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ก็ก่อให้เกิดปัญหามากมาย โดยเฉพาะปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายบานปลายของเมืองเจ้าภาพโอลิมปิก ฤดูร้อน  ทำให้กีฬาคนพิการนานาชาติ ต้องแยกไปแข่งขันเองต่างหาก ตามหัวเมืองอื่นๆ ที่มีความพร้อม และเป็นไปได้มากกว่า
จนถึงปี ค.ศ. 1988  แนวความคิดที่ให้จัดการแข่งขันกีฬาคนพิการนานาชาติที่เมืองเดียวกับเมืองที่เป็นเจ้าภาพกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนก็ประสบความสำเร็จ  เมื่อคณะกรรมการโอลิมปิกสากล และสหพันธ์กีฬาคนพิการนานาชาติ หรือปัจจุบันคือ คณะกรรมการพาราลิมปิกสากล ได้ร่วมกันขอความร่วมมือให้เจ้าภาพกีฬาโอลิมปิก รับหน้าที่เป็นเจ้าภาพกีฬาพาราลิมปิก ควบคู่ไปในปีเดียวกัน ทั้งเกมฤดูร้อน ทั้งเกมฤดูหนาว กล่าวได้ว่า กีฬาพาราลิมปิกฤดูร้อนครั้งที่ 8 ที่กรุงโซล สาธารณรัฐเกาหลีใต้ เมื่อปี ค.ศ. 1988 เป็นการเริ่มต้นกีฬาพาราลิมปิก ฤดูร้อน อย่างเป็นทางการ
จนถึงปัจจุบัน ค.ศ. 2016 มีการแข่งขันกีฬาพาราลิมปิกฤดูร้อนที่เมืองเดียวกันกับเมืองที่จัดกีฬาโอลิมปิกเกมส์ มาถึง 15ครั้งแล้ว
โดยพาราลิมปิกเกมส์ ฤดูร้อน ครั้งที่15 จัดขึ้นที่เมืองริโอ เดอ จาเนโร ประเทศบราซิล ระหว่างวันที่ 7 กันยายน ถึง 18 กันยายน พ.ศ. 2559
โดยมีการแข่งขันทั้งหมด22ชนิดกีฬา มีประเทศที่ส่งนักกีฬาเข้าร่วมแข่งขันทั้งหมด 68ประเทศ รวมทั้งประเทศไทยด้วย


วันอังคารที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2557

บินบินเอเชียนแลตแลนติก

เดจาวูสินะ กลับมาเหยียบเจแปนอีกครั้ง ในวันที่1เมษา เหมือนปีที่แล้วเป๊ะๆเลย

มาถึงก็ได้นั่งรถบัสด้วย


เอาล่ะ จะเล่าตั้งแต่ วันที่เข้าเกทเลยละกัน

ร้องไห้ด้วย แบบว่าต้องจากพ่อจากแม่ตั้งสองเดือนอ่ะ แบบ เศร้านะ

แล้วยิ่งพอมาเห็นหอพักยิ่งโคตรเศร้าเลย  ไว้จะเล่าอีกทีนะ


เอาล่ะ เริ่ม  ก็สรุปตกลงเอากระเป่าใบใหญ่ไป1ใบ ใบเล็กลาก1ใบ แล้วก็ใส่โน๊ตบุ้ค1ใบ

ไปถึงก็ชั่งน้ำหนัก แล้วก็ใบใหญ่22.8กิโล ใบเล็กก็ขึ้นไม่ได้ละ


เพราะ เอเชียแอดแลนติก แอร์ไลน์ ของ เอชไอเอส ให้กระเป๋าสองใบ แต่รวมกัน23โล ไม่ใช่ใบละ23โลนะ!!!

โหดร้ายมากค่ะ

ก็ต้องลากถูไถใบเล็กขึ้นเครื่องไป ก็ดีนะ ไม่มีของต้องห้ามอะไร ไม่โดนทิ้งของ

แล้วก็ พอมาขึ้นเครื่อง เครื่องดีเลย์ประมาณครึ่งชั่วโมง เพราะจราจรติดขัด 55

อ้อ แล้วก็ขึ้นเครื่องเป็นคนสุดท้ายค่า เพราะมัวแต่ไปอ้วกเอากะเพราอาหารมื้อสุดท้ายออกอยู่ ก็เท่ดี แอร์เดินตามมาปิดท้าย ปิดประตูเครื่องเลย เจ๋งเว่อ ครั้งแรกในชีวิต คือแบบ ไปก่อนเวลาแล้วนะ แต่แบบ คนน้อยมากกกกกกกกก

โล่งแบบน่ากลัว แล้วก็ตอนเครื่องจะขึ้นก็ต้องปิดไฟใช่มะ ก็แบบ มือดมาก มืดจนน่ากลัวจริงๆ

คราวนี้ได้นั่งติดห้องน้ำ แบบหันหน้าเข้าอะ คือไม่มีเบาะข้างหน้า ก็ต้องเอากระเป่าขึ้นไปหมด

แต่พอเอาลง พี่คนที่นั่งข้างๆเปิดแล้วกระเป่าโน๊ตบุ๊คไหลลงมาจ้า ทับนิ้วโป้งเท้าเต็มๆ ก็เจ็บกันไป

อ่อ สายการบินนี้ เครื่องเสียงดังมาก แบบ ดังตลอดทาง ทีวีไม่มี เก่ามาก โล่งมากๆๆๆๆๆ มากจริงๆ

แบบ โล่งก็โล่งแต่ไม่ให้กระเป่าเกิน โหดเว่่อ แล้วก็บนเครื่องมีเบียร์กับไวน์ขาย 100บาท น้ำผลไม้กับน้ำเปล่ากินฟรี แต่ถ้าใครหลับก็อดกินไปค่ะ ล่ะนี่ก็หลับไง ทั้งๆที่หิวน้ำมากก็อดกินยันเช้า

แอร์ไม่เดินไปมาอ่ะ ผ่านแล้วผ่านเลย


เช้ามา ตีห้าครึ่งประเทศไทยค่ะ แจกเข้าเช้าให้กิน มีข้าวต้มกุ้ง กับ ออมเล็ต

นี่เลือกออมเล็ต รสชาดก็โอเคดี มีมันฝรั่ง ไส้กรอกขาวๆ ออมเล็ตไส้มันฝรั่ง คือเพื่ออะไร มันและมันทั้งคู่ แล้วก็มีมะเขือเทศโรยผงอะไรไม่รู้ ตอนแรกนึกว่าขนมปังกระเทียม 555

อ่า แล้วก็ สิ่งที่แย่ที่สุดคือผลไม้ค่ะ เอาสับปะรด ส้มโอ แคนตาลูป องุ่น มาใส่ปนกัน ละแบบน้ำสับปะรดก็ออก รสชาดแย่มากจริงๆ ไม่ผ่านๆ


อ้ะ สุดท้ายละ สำหรับสายการบินนี้ ลงเครื่องได้โหดร้านทารุณมาก คนหลับยังตื่น กระแทกแบบอั๊ก นึกว่าเล่นเครื่องเล่น โอ้เย

พอละสำหรับการรีวิว เอเชียแอตแลนติกแอร์ไลน์ เพิ่มเงินแล้วไปการบินไทยได้น้ำหนักกระเป่า40โลนะจ๊ะ ดีกว่านะ

สายการบินนี้ชื่ออาจจะไม่คุ้น คือแบบว่า วันนึงมีเที่ยวเดียวจ้า อออกตอนตีหนึ่ง ถึงประมาณเจ็ดโมงกว่าๆไทย ก็เก้าโมงกว่าๆญี่ปุ่นล่ะ



แต่เครื่องบินโล่งมากแบบนอนได้เลยยยยยย

วันอาทิตย์ที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2557

พรุ่งนี้แล้วนะ!

พรุ่งนี พรุ่งนี้แล้ว ที่จะต้องบิน บินไปได้ดั่งนก บินไปคนเดียว พร้อมทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่อีกสามคน

ถามว่ากลัวไหม ตอบได้เลยว่า มาก

กลัวที่จะต้องออกห่างจากพ่อแม่ ห่างจากทุกคน

กลัวที่จะต้องรู้จักคนใหม่ๆ

ละนี่ต้องแบกหมูไปฝากป้าที่นู่น แล้วยุ่นเขาห้ามเอาเนื้อสัตว์แปรรูปเข้าประเทศ ก็ต้องลองดูสินะ จะโดนไหมนะ กลัวจังเลย

ชีวิตของเราใช้ซะ

ละคืนนี้นอนในห้องตัวเองคืนสุดท้ายก่อนไปญี่ปุ่นแล้ว พะฮือออ กลัว กังวล แต่ก็ยังไม่อาบน้ำอยู่ดีนะ 5555

ละก็ วันนี้เจอญาติมากมาย น้าต่อ น้าตั๋ม พี่โป้ง พี่แป้ง น้ำซุป น้องปัน โกวปุ๊ก มากันแบบเยอะแยะเลย  กินข้าวด้วยกัน ก็ดี๊ดี ดีใจ แต่กินไป ก็คิดเรื่องที่จะไป ก็เศร้าๆนะ แบบ เฮ้อ จะไปแล้วจริงๆนะคะ

พรุ่งนี้แล้วนะ สี่ทุ่ม ฮือออ ต้องจากแม่ไปแล้วจริงๆเหรอ ไปแค่สองเกือนอาลัยอาวรณ์อย่างกับสองปี ละแบบเดี๋ยวนี้ไฮโซ พัฒนาแล้ว โทรหากันได้ วิดีโอคอลก็ได้

วันนี้สมัครไลน์คอลไป สามสิบสองบาท แต่คิดค่าธรรมเนียมอีกสี่สิบ เอิ่ม.... แพงนะ แต่คิดแล้วนาทีละสามบาท เจ็ดบาทก็ไม่แพงหรอก

สู้ๆนะไผ่ คือรู้ว่าไปอยู่นุ่นเดี๋ยวก็ชินเอง แต่ตอนทำใจตอน จากนี่มันยากนะ ร้องไห้แน่เลย ตอนนี้ก็ร้องอยู่ คือไม่ได้เข้มแข็งหรอกนะ ละก็กลัวไง เคยพูดว่าถ้าตายขอให้ได้ตายที่ญี่ปุ่น ละนี่ไปญี่ปุ่นสองเดือน แบบ กลัวนะ กลัว

วันนี้ได้คุยกับป้าตุ๊กด้วย จะได้เจอกันที่นู่นไหมนะ

ละวันนี้ตอนมืดๆ แม่มาบอกเปลี่ยนกระเป๋าจากสองใบเป็นใบเดียวดีมั้ย จะได้สะดวกๆ แต่คือจัดเกือบเสร็จแล้วไง เลยเผลอเหวี่ยงแม่ไปอีก ขอโทษค่ะ

แล้วแบบ ถ้าเอาไปใบเดียวจะลำบากมั้ย จะโดนรื้อมั้ย แล้วของเยอะมาก จะเอาไปหมดมั้ย หื้มมม จะรอดป้ะคะ จะเก็บกลับบ้านมาได้มั้ยอ่ะ

กลัวไปหมด กลัวทุกอย่าง จริงๆนะ 

สู้ๆนะคะไผ่

ไม่มีใครตายเพราะไผ่ร้องไห้หรอก

ไผ่ไม่ได้ร้องเพราะเศร้า ไผ่ร้องเพราะกลัวและไม่อยากจาก

แต่ถ้าไม่ไปครั้งนี้ ไผ่ก็จะไม่มีประสบการณ์เลบนะ

ไปครั้งนี้คงได้ประสบการณ์มาเยอะมากๆแน่ล่ะ

จะได้ไปดูยามาดะด้วย ^^

ขอให้พรุ่งนี้ตาไม่บวม

วันศุกร์ที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2557

อีก2วัน

อีก2วัน กำลังจะเดินทาง

การเดินทางครั้งยิ่งใหญ่ของวัลละไผ่ กำลังจะเริ่มขึ้น

การเดินทางไปต่างประเทศคนเดียว เริ่มคนเดียวจากสนามบิน

ชีวิต2เดือนกว่าในต่างประเทศ

ลุยเดี่ยว ไม่รู้จักใคร และ ไม่มีใครรู้จัก

ไปในเมืองที่ไม่เคยไป

ไปในที่ที่พูดภาษาประเทศเขาไม่ได้

ภาษาไทยพูดไปไม่มีใครรู้

ภาษาอังกฤษก็พูดไม่ได้

จะรอดหรือไม่

จะเดินทางรอดไหม

จะมีเรื่องตลกๆอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า

จะทนความคิดถึงที่มีต่อพ่อแม่ได้หรือไม่

จะโฮมซิกไหมนะ

จะอยู่ในสภาพแวดล้อมนั้นได้หรือไม่

จะเจ็บป่วยหรือเปล่า

เงินที่เอาไปจะพอใช้ไหม

แต่เสี่ยงกันดู :-)

รอลุ้นกันไป ;-)

เป็นกำลังใจให้กัน

อีก 2 วัน ฉันจะบิน บินไปในนภา

สู้นะ คือตื่นเต้นมาก ลุยเดี่ยว น้ำตาไหลแน่นอน แม่จ๋าาาา

ขอให้ฉันโชคดี สุวรรณภูมิไม่โดนปิด เครื่องบินไม่ตกหลุมอากาศ นาริตะไม่ถล่ม หิมะไม่ตก สึนามิไม่เข้า ภูเขาไฟไม่ระเบิด แผ่นดินไม่ไหว สู้ๆนะ ฮึบๆ ฮุ่ยเล่ฮุ่ย

โอ้เย่

วัลลดาจะโชคดี :)))

วัลละไผ่ ไม่ใช่วันลาไป ไม่ใช่วัลละภัย ไม่ใช่วันลาไผ่ นี่วัลละไผ่ นะจ๊ะอิอิ สู้ฮึบ!!!

อีกสองวัน

อีกสองวันฉันตื่นเต้น

จะรอดไหม ไปไฟว้ที่เจแปน!!