พรุ่งนี พรุ่งนี้แล้ว ที่จะต้องบิน บินไปได้ดั่งนก บินไปคนเดียว พร้อมทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่อีกสามคน
ถามว่ากลัวไหม ตอบได้เลยว่า มาก
กลัวที่จะต้องออกห่างจากพ่อแม่ ห่างจากทุกคน
กลัวที่จะต้องรู้จักคนใหม่ๆ
ละนี่ต้องแบกหมูไปฝากป้าที่นู่น แล้วยุ่นเขาห้ามเอาเนื้อสัตว์แปรรูปเข้าประเทศ ก็ต้องลองดูสินะ จะโดนไหมนะ กลัวจังเลย
ชีวิตของเราใช้ซะ
ละคืนนี้นอนในห้องตัวเองคืนสุดท้ายก่อนไปญี่ปุ่นแล้ว พะฮือออ กลัว กังวล แต่ก็ยังไม่อาบน้ำอยู่ดีนะ 5555
ละก็ วันนี้เจอญาติมากมาย น้าต่อ น้าตั๋ม พี่โป้ง พี่แป้ง น้ำซุป น้องปัน โกวปุ๊ก มากันแบบเยอะแยะเลย กินข้าวด้วยกัน ก็ดี๊ดี ดีใจ แต่กินไป ก็คิดเรื่องที่จะไป ก็เศร้าๆนะ แบบ เฮ้อ จะไปแล้วจริงๆนะคะ
พรุ่งนี้แล้วนะ สี่ทุ่ม ฮือออ ต้องจากแม่ไปแล้วจริงๆเหรอ ไปแค่สองเกือนอาลัยอาวรณ์อย่างกับสองปี ละแบบเดี๋ยวนี้ไฮโซ พัฒนาแล้ว โทรหากันได้ วิดีโอคอลก็ได้
วันนี้สมัครไลน์คอลไป สามสิบสองบาท แต่คิดค่าธรรมเนียมอีกสี่สิบ เอิ่ม.... แพงนะ แต่คิดแล้วนาทีละสามบาท เจ็ดบาทก็ไม่แพงหรอก
สู้ๆนะไผ่ คือรู้ว่าไปอยู่นุ่นเดี๋ยวก็ชินเอง แต่ตอนทำใจตอน จากนี่มันยากนะ ร้องไห้แน่เลย ตอนนี้ก็ร้องอยู่ คือไม่ได้เข้มแข็งหรอกนะ ละก็กลัวไง เคยพูดว่าถ้าตายขอให้ได้ตายที่ญี่ปุ่น ละนี่ไปญี่ปุ่นสองเดือน แบบ กลัวนะ กลัว
วันนี้ได้คุยกับป้าตุ๊กด้วย จะได้เจอกันที่นู่นไหมนะ
ละวันนี้ตอนมืดๆ แม่มาบอกเปลี่ยนกระเป๋าจากสองใบเป็นใบเดียวดีมั้ย จะได้สะดวกๆ แต่คือจัดเกือบเสร็จแล้วไง เลยเผลอเหวี่ยงแม่ไปอีก ขอโทษค่ะ
แล้วแบบ ถ้าเอาไปใบเดียวจะลำบากมั้ย จะโดนรื้อมั้ย แล้วของเยอะมาก จะเอาไปหมดมั้ย หื้มมม จะรอดป้ะคะ จะเก็บกลับบ้านมาได้มั้ยอ่ะ
กลัวไปหมด กลัวทุกอย่าง จริงๆนะ
สู้ๆนะคะไผ่
ไม่มีใครตายเพราะไผ่ร้องไห้หรอก
ไผ่ไม่ได้ร้องเพราะเศร้า ไผ่ร้องเพราะกลัวและไม่อยากจาก
แต่ถ้าไม่ไปครั้งนี้ ไผ่ก็จะไม่มีประสบการณ์เลบนะ
ไปครั้งนี้คงได้ประสบการณ์มาเยอะมากๆแน่ล่ะ
จะได้ไปดูยามาดะด้วย ^^
ขอให้พรุ่งนี้ตาไม่บวม