บินบินเอเชียนแลตแลนติก

เดจาวูสินะ กลับมาเหยียบเจแปนอีกครั้ง ในวันที่1เมษา เหมือนปีที่แล้วเป๊ะๆเลย

มาถึงก็ได้นั่งรถบัสด้วย


เอาล่ะ จะเล่าตั้งแต่ วันที่เข้าเกทเลยละกัน

ร้องไห้ด้วย แบบว่าต้องจากพ่อจากแม่ตั้งสองเดือนอ่ะ แบบ เศร้านะ

แล้วยิ่งพอมาเห็นหอพักยิ่งโคตรเศร้าเลย  ไว้จะเล่าอีกทีนะ


เอาล่ะ เริ่ม  ก็สรุปตกลงเอากระเป่าใบใหญ่ไป1ใบ ใบเล็กลาก1ใบ แล้วก็ใส่โน๊ตบุ้ค1ใบ

ไปถึงก็ชั่งน้ำหนัก แล้วก็ใบใหญ่22.8กิโล ใบเล็กก็ขึ้นไม่ได้ละ


เพราะ เอเชียแอดแลนติก แอร์ไลน์ ของ เอชไอเอส ให้กระเป๋าสองใบ แต่รวมกัน23โล ไม่ใช่ใบละ23โลนะ!!!

โหดร้ายมากค่ะ

ก็ต้องลากถูไถใบเล็กขึ้นเครื่องไป ก็ดีนะ ไม่มีของต้องห้ามอะไร ไม่โดนทิ้งของ

แล้วก็ พอมาขึ้นเครื่อง เครื่องดีเลย์ประมาณครึ่งชั่วโมง เพราะจราจรติดขัด 55

อ้อ แล้วก็ขึ้นเครื่องเป็นคนสุดท้ายค่า เพราะมัวแต่ไปอ้วกเอากะเพราอาหารมื้อสุดท้ายออกอยู่ ก็เท่ดี แอร์เดินตามมาปิดท้าย ปิดประตูเครื่องเลย เจ๋งเว่อ ครั้งแรกในชีวิต คือแบบ ไปก่อนเวลาแล้วนะ แต่แบบ คนน้อยมากกกกกกกกก

โล่งแบบน่ากลัว แล้วก็ตอนเครื่องจะขึ้นก็ต้องปิดไฟใช่มะ ก็แบบ มือดมาก มืดจนน่ากลัวจริงๆ

คราวนี้ได้นั่งติดห้องน้ำ แบบหันหน้าเข้าอะ คือไม่มีเบาะข้างหน้า ก็ต้องเอากระเป่าขึ้นไปหมด

แต่พอเอาลง พี่คนที่นั่งข้างๆเปิดแล้วกระเป่าโน๊ตบุ๊คไหลลงมาจ้า ทับนิ้วโป้งเท้าเต็มๆ ก็เจ็บกันไป

อ่อ สายการบินนี้ เครื่องเสียงดังมาก แบบ ดังตลอดทาง ทีวีไม่มี เก่ามาก โล่งมากๆๆๆๆๆ มากจริงๆ

แบบ โล่งก็โล่งแต่ไม่ให้กระเป่าเกิน โหดเว่่อ แล้วก็บนเครื่องมีเบียร์กับไวน์ขาย 100บาท น้ำผลไม้กับน้ำเปล่ากินฟรี แต่ถ้าใครหลับก็อดกินไปค่ะ ล่ะนี่ก็หลับไง ทั้งๆที่หิวน้ำมากก็อดกินยันเช้า

แอร์ไม่เดินไปมาอ่ะ ผ่านแล้วผ่านเลย


เช้ามา ตีห้าครึ่งประเทศไทยค่ะ แจกเข้าเช้าให้กิน มีข้าวต้มกุ้ง กับ ออมเล็ต

นี่เลือกออมเล็ต รสชาดก็โอเคดี มีมันฝรั่ง ไส้กรอกขาวๆ ออมเล็ตไส้มันฝรั่ง คือเพื่ออะไร มันและมันทั้งคู่ แล้วก็มีมะเขือเทศโรยผงอะไรไม่รู้ ตอนแรกนึกว่าขนมปังกระเทียม 555

อ่า แล้วก็ สิ่งที่แย่ที่สุดคือผลไม้ค่ะ เอาสับปะรด ส้มโอ แคนตาลูป องุ่น มาใส่ปนกัน ละแบบน้ำสับปะรดก็ออก รสชาดแย่มากจริงๆ ไม่ผ่านๆ


อ้ะ สุดท้ายละ สำหรับสายการบินนี้ ลงเครื่องได้โหดร้านทารุณมาก คนหลับยังตื่น กระแทกแบบอั๊ก นึกว่าเล่นเครื่องเล่น โอ้เย

พอละสำหรับการรีวิว เอเชียแอตแลนติกแอร์ไลน์ เพิ่มเงินแล้วไปการบินไทยได้น้ำหนักกระเป่า40โลนะจ๊ะ ดีกว่านะ

สายการบินนี้ชื่ออาจจะไม่คุ้น คือแบบว่า วันนึงมีเที่ยวเดียวจ้า อออกตอนตีหนึ่ง ถึงประมาณเจ็ดโมงกว่าๆไทย ก็เก้าโมงกว่าๆญี่ปุ่นล่ะ



แต่เครื่องบินโล่งมากแบบนอนได้เลยยยยยย

พรุ่งนี้แล้วนะ!

พรุ่งนี พรุ่งนี้แล้ว ที่จะต้องบิน บินไปได้ดั่งนก บินไปคนเดียว พร้อมทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่อีกสามคน

ถามว่ากลัวไหม ตอบได้เลยว่า มาก

กลัวที่จะต้องออกห่างจากพ่อแม่ ห่างจากทุกคน

กลัวที่จะต้องรู้จักคนใหม่ๆ

ละนี่ต้องแบกหมูไปฝากป้าที่นู่น แล้วยุ่นเขาห้ามเอาเนื้อสัตว์แปรรูปเข้าประเทศ ก็ต้องลองดูสินะ จะโดนไหมนะ กลัวจังเลย

ชีวิตของเราใช้ซะ

ละคืนนี้นอนในห้องตัวเองคืนสุดท้ายก่อนไปญี่ปุ่นแล้ว พะฮือออ กลัว กังวล แต่ก็ยังไม่อาบน้ำอยู่ดีนะ 5555

ละก็ วันนี้เจอญาติมากมาย น้าต่อ น้าตั๋ม พี่โป้ง พี่แป้ง น้ำซุป น้องปัน โกวปุ๊ก มากันแบบเยอะแยะเลย  กินข้าวด้วยกัน ก็ดี๊ดี ดีใจ แต่กินไป ก็คิดเรื่องที่จะไป ก็เศร้าๆนะ แบบ เฮ้อ จะไปแล้วจริงๆนะคะ

พรุ่งนี้แล้วนะ สี่ทุ่ม ฮือออ ต้องจากแม่ไปแล้วจริงๆเหรอ ไปแค่สองเกือนอาลัยอาวรณ์อย่างกับสองปี ละแบบเดี๋ยวนี้ไฮโซ พัฒนาแล้ว โทรหากันได้ วิดีโอคอลก็ได้

วันนี้สมัครไลน์คอลไป สามสิบสองบาท แต่คิดค่าธรรมเนียมอีกสี่สิบ เอิ่ม.... แพงนะ แต่คิดแล้วนาทีละสามบาท เจ็ดบาทก็ไม่แพงหรอก

สู้ๆนะไผ่ คือรู้ว่าไปอยู่นุ่นเดี๋ยวก็ชินเอง แต่ตอนทำใจตอน จากนี่มันยากนะ ร้องไห้แน่เลย ตอนนี้ก็ร้องอยู่ คือไม่ได้เข้มแข็งหรอกนะ ละก็กลัวไง เคยพูดว่าถ้าตายขอให้ได้ตายที่ญี่ปุ่น ละนี่ไปญี่ปุ่นสองเดือน แบบ กลัวนะ กลัว

วันนี้ได้คุยกับป้าตุ๊กด้วย จะได้เจอกันที่นู่นไหมนะ

ละวันนี้ตอนมืดๆ แม่มาบอกเปลี่ยนกระเป๋าจากสองใบเป็นใบเดียวดีมั้ย จะได้สะดวกๆ แต่คือจัดเกือบเสร็จแล้วไง เลยเผลอเหวี่ยงแม่ไปอีก ขอโทษค่ะ

แล้วแบบ ถ้าเอาไปใบเดียวจะลำบากมั้ย จะโดนรื้อมั้ย แล้วของเยอะมาก จะเอาไปหมดมั้ย หื้มมม จะรอดป้ะคะ จะเก็บกลับบ้านมาได้มั้ยอ่ะ

กลัวไปหมด กลัวทุกอย่าง จริงๆนะ 

สู้ๆนะคะไผ่

ไม่มีใครตายเพราะไผ่ร้องไห้หรอก

ไผ่ไม่ได้ร้องเพราะเศร้า ไผ่ร้องเพราะกลัวและไม่อยากจาก

แต่ถ้าไม่ไปครั้งนี้ ไผ่ก็จะไม่มีประสบการณ์เลบนะ

ไปครั้งนี้คงได้ประสบการณ์มาเยอะมากๆแน่ล่ะ

จะได้ไปดูยามาดะด้วย ^^

ขอให้พรุ่งนี้ตาไม่บวม

อีก2วัน

อีก2วัน กำลังจะเดินทาง

การเดินทางครั้งยิ่งใหญ่ของวัลละไผ่ กำลังจะเริ่มขึ้น

การเดินทางไปต่างประเทศคนเดียว เริ่มคนเดียวจากสนามบิน

ชีวิต2เดือนกว่าในต่างประเทศ

ลุยเดี่ยว ไม่รู้จักใคร และ ไม่มีใครรู้จัก

ไปในเมืองที่ไม่เคยไป

ไปในที่ที่พูดภาษาประเทศเขาไม่ได้

ภาษาไทยพูดไปไม่มีใครรู้

ภาษาอังกฤษก็พูดไม่ได้

จะรอดหรือไม่

จะเดินทางรอดไหม

จะมีเรื่องตลกๆอะไรเกิดขึ้นรึเปล่า

จะทนความคิดถึงที่มีต่อพ่อแม่ได้หรือไม่

จะโฮมซิกไหมนะ

จะอยู่ในสภาพแวดล้อมนั้นได้หรือไม่

จะเจ็บป่วยหรือเปล่า

เงินที่เอาไปจะพอใช้ไหม

แต่เสี่ยงกันดู :-)

รอลุ้นกันไป ;-)

เป็นกำลังใจให้กัน

อีก 2 วัน ฉันจะบิน บินไปในนภา

สู้นะ คือตื่นเต้นมาก ลุยเดี่ยว น้ำตาไหลแน่นอน แม่จ๋าาาา

ขอให้ฉันโชคดี สุวรรณภูมิไม่โดนปิด เครื่องบินไม่ตกหลุมอากาศ นาริตะไม่ถล่ม หิมะไม่ตก สึนามิไม่เข้า ภูเขาไฟไม่ระเบิด แผ่นดินไม่ไหว สู้ๆนะ ฮึบๆ ฮุ่ยเล่ฮุ่ย

โอ้เย่

วัลลดาจะโชคดี :)))

วัลละไผ่ ไม่ใช่วันลาไป ไม่ใช่วัลละภัย ไม่ใช่วันลาไผ่ นี่วัลละไผ่ นะจ๊ะอิอิ สู้ฮึบ!!!

อีกสองวัน

อีกสองวันฉันตื่นเต้น

จะรอดไหม ไปไฟว้ที่เจแปน!!